Browse 2976 secondary literature items.
Reference
Huart, Clement. 1943. “Belhî”. In İslam Ansiklopedisi, 2:487.
Watt, William. 1985. “Abu Zayd Balkhī”. In Encyclopaedia of Iranica, 1:399-400.
Al-Balkhī Aḥmad. 2012. Mesâlihu’l-ebdân ve’l-enfüs = Beden Ve Ruh sağlığı (neşir-çeviri). Eds. Nail Okuyucu and Zahit Tiryaki. Istanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı.
Al-Balkhī Aḥmad. 2012. Mesâlihu’l-ebdân ve’l-enfüs = Beden Ve Ruh sağlığı (neşir-çeviri). Eds. Nail Okuyucu and Zahit Tiryaki. Istanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı.
Al-Balkhī Aḥmad. 1984. Maṣāliḥ Al-abdān wa’l-Anfus (Sustenance for Body and Soul). Frankfurt am Main: Institute for the history of Arabic-Islamic science at the Johann Wolfgang Goethe University.
Pingree, David. 1988. “Banū Amājūr”. In Encyclopædia Iranica, 3:715-16.
Vernet, Juan. 1971. “Ibn Amadjur”. In Encyclopaedia of Islam, New Edition, 2:702-3. Leiden: E. J. Brill.
Anonymous,. 1913. “Al-Ashʿarī”. In Encyclopaedia of Islam, 1:499. Leiden: E. J. Brill.
Watt, William. 1954. “Al-Ashʿarī”. In Encyclopaedia of Islam, New Edition, 2nd ed., 1:694-95.
Quadri, Goffredo. 1947. La Philosophie Arabe Dans l’Europe médiévale, Des Origines À Averroès. Trans. Roland Huret. Paris: Payot.
Radev, Radi. 1966. Iz Istoriyata Na Arabskata Filosofiya. Sofia.
Spitta, Wilhelm. 1876. Zur Geschichte Abu’l-Hasan Al-Ashʻarīʼs. Leipzig: J.C. Hinrichs.
Wensinck, Arent. 1938. “Al-Ashʿarī”. In Encyclopaedia of Islam, 5:36. Leiden: E. J. Brill.
Al-Ashʻarī Abū. 1963. Kitāb Maqālāt Al-Islāmīyīn Wa-ikhtilāf Al-muṣallīn. Ed. Hellmut Ritter. Wiesbaden.
Al-Ashʻarī Abū. 1929. Kitāb maqālāt Al-islāmīyīn Wa ikhtilāf Al-muṣallīn. Ed. Hellmut Ritter. Istanbul.
Frank, Richard. 1982. “Abū Rashīd Al-Nīsābūrī ”. In Encyclopaedia of Islam, New Edition, 2nd ed., Supp.:31-32.
Pines, Shlomo. 1936. Beiträge Zur Islamischen Atomenlehre. Berlin: Gräfenhainichen, Gedruckt bei A. Hein gmbh.
Horten, Max. 1910. Die Philosophie Des Abu Raschid (um 1068), Aus Dem Arabischen Ubersetzt Und Erlautert. Bonn: Hanstein.
Horten, Max, and Arthur Biram. 1986. Studien Zur Philosophie Des Abū Rašīd an-Nīsābūrī : Nachdruck Von Schriften. Ed. Fuat Sezgin. Frankfurt am Main: Institut für Geschichte der Arabisch-Islamischen Wissenschaften an der Johann Wolfgang Goethe-Universität.
Meyerhof, Max. 1920. “Die Optik Der Araber”. Zeitschrift für Ophthalmologische Optik Unter Einschluß Der Instrumentenkunde 8 (3): 16-29, 42.
Ibn al-Abbar, Muhammad. 1886. Almocham : Dictionarium Ordine Alphabetico, De Discipulis Abu Ali Assadafi Ab Aben Al-Abbar Scriptum Ad Fidem Codicis Scurialensis Arabice. Ed. Codera y Zaidín Francisco. Matriti: apud Josephun de Rojas.
Al-Bīrūnī, Abū. 1966. Geodeziya. Trans. P.G. Bulgakov. Abu Raikhan Beruni, 973-1048, Izbrannye Proizvedeniya (Selected Works). Vol. 3: Opredelenie Granitz Mest dlya Utochneniya Rasstoyanii Mejdu Naselennimi Punktami (Taḥdīd nihāyāt al-amākīn. ) . Taškent: Akademii Nauk Uzbekskoj SSR.
Al-Bīrūnī, Abū. 2001. Istīʿāb Al-wujūh Al-Mumkinaẗ Fī ṣanʿaẗ Al-usṭurlāb. Eds. Muḥammad-Akbar Jawādī-Ḥusaynī and Ḥasan Ḥasanzāda-Āmulī. Mashhad: Majmaʿ al-buḥūṭ al-Islāmiyyaẗ.
Sezgin, Fuat, ed. 1988. “Kitâb Dalâʾil Al-Qibla Li-Ibn Al-Qâṣṣ”. Zeitschrift für Geschichte Der Arabisch-Islamischen Wissenschaften 4: 7-91.
Sezgin, Fuat. 1989. “Kitâb Dalâ’il Al-Qibla Li-Ibn Al-Qâṣṣ, Al-riwāyaẗ Al-ṯāniyaẗ”. Zeitschrift für Geschichte Der Arabisch-Islamischen Wissenschaften 5: 7-53.
Adıvar, Abdülhak. 1948. “Fârâbî”. In İslâm Ansiklopedisi, 4:451-69. Istanbul.
Ateş, Ahmet. 1951. “Farâbi’nin Eserlerinin Bibliyografyası”. Türk Tarih Kurumu Belleten 15: 175-92.
al-ʿAzzāwī Ṣāliḥ. 1975. “Al-Fārābī, ḥayātuhū Wa-šiʿruhū”. Al-Mawrid. Majallaẗ turāṯiyya faṣliyya 4: al-Fārābī ʿadad ḫāṣṣ: 141-46.
de Vaux, Bernard. 1927. “Al-Fārābī”. In Encyclopaedia of Islam, 2:53-55. Leiden: E.J. Brill.
Davari-Ardakani, Reza. 1975. Falsafa-Yi Madanī-Yi Fārābī. Tehran: Šūrā-yi ʿĀlī-yi Farhang va Hunar, Markaz-i Muṭāliʿāt va Hamāhangī-yi Farhangī.