PERSON
Ghiyāth al-Dīn Abū al-Fatḥ ʿUmar ibn Ibrāhīm al-Khayyāmī al-Nīshāpūrī
Name (arabic) |
غياث الدين أبو الفتح عمر بن إبراهيم الخيّامي النيشاپوري
|
Name (translit) |
Ghiyāth al-Dīn Abū al-Fatḥ ʿUmar ibn Ibrāhīm al-Khayyāmī al-Nīshāpūrī
|
Alias |
ʿUmar Ḫayyām
Ghiyāth al-Dīn Abū al-Fatḥ ʿUmar ibn Ibrāhīm al-Ḫayyāmī al-Naysābūrī
|
Born |
1048 CE/ 0439 AH
|
Flourished |
|
Died |
112x CE/ 051x AH
|
Born in |
|
Lived in |
|
Died in |
|
Teacher of |
|
Number in MAMS |
420
|
Biography URL |
|
ismi_id |
64456
|
References
Rozenfeld, Boris, and Samuil Morochnik. 1967. “Omar Khayyam”. In Filosofskaya Entsiklopediya, 4:138-39.
Humai, Jalal. 1967. Khayyām-nāma. Tehran.
Ateş, Ahmet. 1966. “Ömer Hayyâm”. In İslam Ansiklopedisi, 9:472-80.
Rozenfeld, Boris, and A. Yushkevich. 1965. Omar Khayyam. Moscow.
Ṭūqān Qadrī. 1963. Turāth Al-ʿArab Al-ʿilmī Fī Al-riyāḍīyāt Wa-Al-Falak. Cairo: Dār al-Qalam.
Pp. 359-65.
Mustawfi, Jalal. 1960. Istifāda-Yi danishmandān-I Maghrib-I zamīn Az Jabr U muqābala-Yi Khayyām. Tehran.
Sayılı, Aydın. 1960. The Observatory in Islam and Its Place in the General History of the Observatory. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basimevi (Turkish Historical Society).
Pp. 160-66.
Dilgan, Hâmid. 1959. Büyük matematikçi Ömer Hayyam. Istanbul.
Struik, D. 1958. “Omar Khayyam, Mathematician”. Mathematics Teacher 51: 280-85.
Rozenfeld, Boris, and Samuil Morochnik. 1957. Omar Khayyam- Poet, myslitel’, Uchonyy. Stalinabad.
Archibald, Raymond. 1953. “Notes of Omar Khayyam (1050-1122) and Recent Discoveries”. Pi MU Epsilon Journal 1 (9): 350-58.
Morochnik, Samuil. 1952. Filosofskiye Vzglyady Omara Khayyama. Stalinabad.
Fadil, ʿAbd. 1951. Thawra Al-Khayyām. Al-Qāhira.
Al-Sarraf, Ahmad. 1949. ʿUmar Khayyām Al-Hakīm Al-Falakī Al-Nishāpūrī. Baghdad.
Govinda, Tirtha. 1941. The Nectar of Grace: ʿOmar Khayyām’s Life and Works. Allahabad.
Minorsky, Vladimir. 1936. “ʿOmar Khaiyam”. In Encyclopaedia of Islam, 3:485-89.
Kapp, A. 1935. “Arabische Übersetzer Und Kommentatoren Euklids, Sowie Deren Math.-Naturwiss. Werke Auf Grund Des Ta’rīkh Al-Ḥukamā’ Des Ibn Al-Qifṭī: II”. Isis 23 (1): 54-99.
Pp. 79-80.
Nadwi, Sayyid. 1932. ʿUmar Khayyām. Azamgarh.
Naficy, Saʿid. 1931. Ahwāl Wa āthār-I ʿUmar-I Khayyām. Tehran.
Iqbāl, Abbās. 1931. “ʿUmar Khayyām”. Sharq Murdad, 466-85.
Ross, E., and A. Gibb. 1929. “The Earliest Account of ʿUmar Khayyām”. Bulletin of the School of Oriental and African Studies 5 (3): 467-73.
Story, W. 1918. Omar Khayyam As Mathematician. Boston.
Christensen, Arthur. 1906. “Un Traité De métaphysique De Omar Khayyam”. Le Monde Oriental 1 (1): 1-16.
Shirozi, J. 1905. Life of Omar Khayyam. Edinburgh.
Lippert, Julius, and Jamāl Al-Qifṭī. 1903. “Taʾrīḫ Al-hukamāʾ”. Leipzig: Theodor Weicher.
Pp. 243-44.
Browne, Edward. 1902. A Literary History of Persia. 4 vol. Cambridge: University Press.
Vol. 2, pp. 246-58.
Suter, Heinrich. 1900. Die Mathematiker Und Astronomen Der Araber Und Ihre Werke.. Abhandlungen Zur Geschichte Der Mathematischen Wissenschaften Mit Einschluss Ihrer Anwendungen, Vol. 10. Leipzig: B. G. Teubner.
Pp. 112-13.
Khalifa, Hajji. 1835. Hajji Khalifa. Kashf Al-ẓunūn ʿan asāmī Al-Kutub waʾl-funūn = Lexicon Bibliographicum Et Encyclopaedicum a Mustafa Ben Abdallah Katib Jelebi Dicto Et Nomine Haji Khalfa Celebrato Compositum. Ed. Gustav Flügel. 7 vol. Leipzig-London: R. Bentley for the Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.
Vol. 2, p. 584; vol. 3, p. 570; vol. 6, p. 273.
al-Fidā’, Abū. 1789. Abulfedae Annales Muslemici Arabice Et Latine. Eds. Johann Reiske, Peter Suhm, and Jacob Adler. Hafniae: F.W. Thiele, veneunt apud C.G. Proft.
Vol. 3, p. 239.
Mitra, P. “Omar Khayyam the Mathematician”. Indo-Iranica 1 (3): 13-20.