Browse 2976 secondary literature items.
Reference
Singer, H.-R. 1991. “Ibn Ḫaldūn”. In Lexikon Des Mittelalters, 5:316-17. München; Zürich: Artemis & Winkler.
Singer, H.-R. 1991. “Ibn Ḥazm”. In Lexikon Des Mittelalters, 5:318. München; Zürich: Artemis & Winkler.
Kennedy, Edward. 1983. “Al-Bīrūnī”. In Lexikon Des Mittelalters, 2:226-27. München; Zürich: Artemis.
Muḥīṭ-Ṭabāṭabāʾī, Muḥammad. 1984. “Zabān-I Ḫwārazmī”. In Yādnāmah-Yi Muḥammad Ibn Mūsỳ Ḫwārazmī, 25-45. Tehran: Muʾassasah-yi Muṭālaʿāt wa Taḥqīqāt-i Farhangī.
Ārām, Aḥmad. 1984. “Muḥammad Ibn Mūsỳ Ḫwārazmī Wa Āṯāraš”. In Yādnāmah-Yi Muḥammad Ibn Mūsỳ Ḫwārazmī, 1-23. Tehran: Muʾassasah-yi Muṭālaʿāt wa Taḥqīqāt-i Farhangī.
Djafari-Naini, Alireza. 1984. “Ḫwārazmī Wa Āṯār-I Ū”. In Yādnāmah-Yi Muḥammad Ibn Mūsỳ Ḫwārazmī, 89-104. Tehran: Muʾassasah-yi Muṭālaʿāt wa Taḥqīqāt-i Farhangī.
Bāstānī-Pārīzī, Muḥammad. 1984. “Rāh Wa Dil-I Ḫwārazmī”. In Yādnāmah-Yi Muḥammad Ibn Mūsỳ Ḫwārazmī, 47-53. Tehran: Muʾassasah-yi Muṭālaʿāt wa Taḥqīqāt-i Farhangī.
Dānishpazhūh, Muḥammad-Taqī. 1984. “Jabr-I Ḫwārazmī”. In Yādnāmah-Yi Muḥammad Ibn Mūsỳ Ḫwārazmī, 55-64. Tehran: Muʾassasah-yi Muṭālaʿāt wa Taḥqīqāt-i Farhangī.
Yāqūt,. 1927. The Irshád Al-aríb Ilá maʻrifat Al-adíb, Or, Dictionary of Learned Men of Yáqút. Ed. D.S. Margoliouth. E.J.W. Gibb Memorial. 7 vol. Leiden: E. J. Brill.
Sezgin, Fuat. 1967. Geschichte Des Arabischen Schrifttums (GAS), Vol. 1. Qurʼānwissenschaften, Hadīt Geschichte, Fiqh, Dogmatik, Mystik Bis Ca. 430 H. Leiden: E. J. Brill.
Rex, Friedemann. 1975. Zur Theorie Der Naturprozesse in Der ifrüharabischen Wissenschaft: Das ’Kitāb Al-iḫrāğ’ übersetzt Und erklärt: Ein Beitrag Zum Alchemistischen Weltbild Der Ǧābir-Schriften (8. 10. Jahrhundert N. Chr.). Collection Des Travaux De l’Académie Internationale Des Sciences. Wiesbaden: Franz Steiner .
Ḥayyān, Jābir. 1958. Das Buch Der Gifte Des Ǧābir Ibn Ḥayyān : Arabischer Text in Faksimile (HS. Ṭaymūr, ṭibb. 393, Kairo). Ed. Alfred Siggel. Wiesbaden: Franz Steiner .
Suter, Heinrich. 1927. “Al-K̲h̲aiyāṭ”. In Encyclopaedia of Islam, First Edition (1913-1936), 2:938. Leiden: E. J. Brill.
Samsó, Julio, and Heinrich Suter. 1978. “Al-K̲h̲ayyāṭ”. In Encyclopaedia of Islam, New Edition, 2nd ed., 4:1162. Leiden: E. J. Brill.
Pingree, David. 1985. “Aḥmad Nehāvandī”. In Encyclopaedia Iranica, 1:653.
Ruska, Julius. 1917. Zur ältesten Arabischen Algebra Und Rechenkunst. Heidelberg: C. Winter.
Hughes, Barnabas. 1994. “Problem-Solving by Ajjūb Al-Baṣrī, an Early Algebraist”. Journal for the History of Arabic Science 10: 31-39.
Suter, Heinrich. 1958. “Hayyat”. In İslâm Ansiklopedisi, Vol. 5, 395. Istanbul.
Wiedemann, Eilhard. 1904. “Beiträge Zur Geschichte Der Naturwissenschaften II”. Sitzungsberichte Der Physikalisch-Medicinischen Societät in Erlangen 36: 309-52.
Newman, W.R. 1991. The Summa Perfectionis of Pseudo-Geber a Critical Edition, Translation and Study . Leiden: E. J. Brill.
Mimura, Taro. 2015. “The Arabic Original of (ps.) Māshāʾallāh’s Liber De Orbs: Its Date and Authorship”. The British Journal for the History of Science 48 (2): 321-52.
al-Hamdānī Ibn-Ḥāʾik. 1978. Al-Maqāla Al-ʿĀšira Min Sarāʾir Al-Ḥikma. Ṣanʿā: Maktabat al-Yaman.
McMahon, John. 2007. “Severus Sebokht”. In The Biographical Encyclopedia of Astronomers, ed. Thomas Hockey, 1044-45.
Rīda, Abū. 1946. Ibrāhīm Ibn Sayyār an-Naẓẓām Wa-ārāʼuhu Al-kalāmiyya Al-Falsafiyya. Cairo: Laǧnat at-taʼlīf wa-al-tarjama wa-an-naṣr.
Editors,. 1971. “Ibn Al-Sikkīt”. In Encyclopaedia of Islam, New Edition, 2nd ed., 3:940-1. Leiden: E. J. Brill.
Kapp, A. 1935. “Arabische Übersetzer Und Kommentatoren Euklids, Sowie Deren Math.-Naturwiss. Werke Auf Grund Des Ta’rīkh Al-Ḥukamā’ Des Ibn Al-Qifṭī: II”. Isis 23 (1): 54-99.
Kunitzsch, Paul. 1994. “‘Abd Al-Malik B. Ḥabīb’s Book on the Stars”. Zeitschrift für Geschichte Der Arabisch-Islamischen Wissenschaften 9: 161-94.
Hibintā, Ibn. 1987. Al-Mughnī Fī aḥkām Al-nujūm. Ed. Fuat Sezgin. 2 vol. Frankfurt am Main: Institute for the History of Arabic-Islamic Science at the Johann Wolfgang Goethe University.
Sezgin, Fuat. 1996. Geschichte Der Arabischen Schrifttums (GAS), Vol. 1, Qur’ānwissenschaften, ḥadīt, Geschichte, Fiqh, Dogmatik, Mystik. Bis Ca. 430 H.. Leiden: E. J. Brill.
Hunke, Sigrid. 1973. “Al-Ḫwārismī”. In Die Großen Der Weltgeschichte, ed. Kurt Fassmann, 3:52-64. Zürich: Kindler.