PERSON

Jābir ibn Ḥayyān ibn ʿAbd Allāh al-Kūfī al-Ṣūfī

Name (arabic)

جابر بن حيّان بن عبد الله الكوفي الصوفي

Name (translit)

Jābir ibn Ḥayyān ibn ʿAbd Allāh al-Kūfī al-Ṣūfī

Alias

Jābir ibn Ḥayyān
Geber
Abū ʿAbd Allāh Jābir ibn Ḥayyān al-Azdī al-Ṣūfī

Flourished

Lived in

Number in MAMS

9

ismi_id

81892

Authored Works

7 works:

Astrology

Kitāb ikhrāj mā fī al-quwwah ilá al-fiʿl , كتاب إخراج ما في القوّة إلی الفعل

Astronomical Instruments

Fī ʿamal al-asṭurlāb , في عمل الأسطرلاب

Astronomical Tables/zījes

al-Zīj al-laṭīf , الزيج اللطيف

Astronomy: General

Kitāb aḥwāl al-kawākib wa-ʿadad al-daraj wa-asmāʾihā , كتاب أحوال الكواكب وعدد الدرج وأسمائها
Sharḥ al-Majisṭī , شرح المجسطي

Geometry: General

Sharḥ Uqlīdis , شرح أقليدس

OPTICS

Kitāb al-marāyāʾ , كتاب المراياء

References

Brabner, Tod. 2005. “Jabir Ibn Hayyan (Geber)”. In Medieval Science, Technology, And Medicine: An Encyclopedia, eds. Thomas Glick, Livesey, Steven, and Wallis, Faith, 279-81. New York: Routledge.
Rozenfeld, Boris, and Ekmeleddin İhsanoğlu. 2003. Mathematicians, Astronomers And Other Scholars Of Islamic Civilisation And Their Works (7Th-19Th C.). Istanbul: Research Centre for Islamic History, Art, and Culture.

P. 15 (no. 9).

Sezgin, Fuat. 1996. Geschichte Der Arabischen Schrifttums (Gas), Vol. 3, Medizin-Pharmazie, Zoologie-Tierheilkunde Bis Ca. 430 H. Leiden: E. J. Brill.

Pp. 211-23.

Sezgin, Fuat. 1996. Geschichte Der Arabischen Schrifttums (Gas), Vol. 4, Alchimie-Chemie, Botanik-Agrikultur Bis Ca. 430 H. Leiden: E. J. Brill.

Pp. 132-269.

Brockelmann, Carl. 1996. Geschichte Der Arabischen Litteratur (Gal). 5 vol.. Leiden; New York: E. J. Brill.

Vol. 1, pp. 278-79; suppl. 1, pp. 426-29.

Kraus, Paul, and M. Plessner. 1991. “D̲j̲ābir B. Ḥayyān”. In Encyclopaedia Of Islam, New Edition, 2nd ed., 2:357-359. Leiden: E. J. Brill.
Jüttner, G. 1989. “Ğābir-Corpus (Geber)”. In Lexikon Des Mittelalters, 4:1071-1072. München; Zürich: Artemis & Winkler.
Marquet, Yves. 1988. La Philosophie Des Alchimistes Et L'alchimie Des Philosophes : Jâbir Ibn Hạyyân Et Les "Frères De La Pureté". Paris: Maisonneuve et Larose.
de Vaux, Bernard. 1987. “Ḏj̲ābir B. Ḥaiyān”. In Encyclopaedia Of Islam, 2nd ed., 2:987-988. Leiden: E. J. Brill.
Sezgin, Fuat. 1984. Geschichte Des Arabischen Schrifttums (Gas), Vol. 9, Grammatik. Bis Ca. 430 H. Leiden: E. J. Brill.

Pp. 230-32.

Matvievskaya, Galina, and Boris Rozenfeld. 1983. Matematiki I Astronomy Musulmanskogo Srednevekovya I Ikh Trudi, Viii-Xvii Vv [Mathematicians And Astronomers Of The Muslim Middle Ages And Their Works, Viii-Xvii Centuries]. 3 vol.. Moscow: Nauka.

Vol. 2, pp. 30-31, vol. 3, p. 362.

Suter, Heinrich. 1981. Die Mathematiker Und Astronomen Der Araber Und Ihre Werke. Amsterdam: APA; Oriental Press.

Pp. 3-4.

Sezgin, Fuat. 1979. Geschichte Des Arabischen Schrifttums (Gas), Vol. 7, Astrologie Bis Ca. 430 H. Leiden: E. J. Brill.

Pp. 108-10, 233-40.

Saʿīd, Ḥakīm. 1978. “Jābir Ibn Ḥayyān”. Proceedings Of The First International Symposium For The History Of Arabic Science: University Of Aleppo April 5-12, 1976. Aleppo: Institute for the History of Arabic Science, University of Aleppo.
Sezgin, Fuat. 1978. Geschichte Des Arabischen Schrifttums (Gas), Vol. 6, Astronomie Bis Ca. 430 H. Leiden: E. J. Brill.

Pp. 129-34.

Saʿīd, Ḥakīm. 1977. “Jābir Ibn Ḥayyān”. Proceedings Of The First International Symposium For The History Of Arabic Science: University Of Aleppo April 5-12, 1976. Aleppo: Institute for the History of Arabic Science, University of Aleppo.
Sezgin, Fuat. 1974. Geschichte Des Arabischen Schrifttums (Gas), Vol. 5, Mathematik Bis Ca. 430 H. Leiden: E. J. Brill.

P. 219-25.

Plessner, M. 1973. “Jābir Ibn Ḥayyān”. In Dictionary Of Scientific Biography, ed. Charles Gillispie, 7:39-43. New York: Charles Scribner's Sons.
Berthelot, Marcelin. 1967. Histoire Des Sciences : Doctrines Et Pratiques Chimiques : La Chimie Au Moyen Âge : Ouvrage Publié Sous Les Auspices Du Ministère De L'instruction Publique. 3 vol.. Osnabrück.

Vol. 1, pp. 336-50.

Ülken, Hilmi. 1957. Islâm Felsefesi Tarihi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları. Istanbul: Osman Yalçın Matbaası.

Pp. 64-81.

Holmyard, E.J. (1955) 1955. “Alchemy In Medieval Islam, Jabir, Razi And Avicenna”. The Islamic Review 44 (10): 23-29.
Stapleton, Henry. 1953. “Probable Sources Of The Numbers On Which Jabirian Alchemy Was Based”. Archives Internationales D'histoire Des Sciences 6 (22): 44-59.
Mieli, Aldo. 1943. “Abu Al-Farag Yuhanna Ibn Al-ʿIbrī Al-Malaṭī (Barhebraeus)”. Archeion 25 (1): 56-63.

Pp. 55-59.

Kraus, Paul. 1942. Jābir Ibn Hayyān: Contribution À L'histoire Des Idées Scientifiques Dans L'islam. Mémoires De L'institut D'egypte. Vol. 2: Jābir et la science grecque. 2 vol.. Cairo: Institut Français d'Archéologie Orientale.
Ruska, Julius. 1937. “The History Of The Jabir Problem”. Islamic Culture 11: 303-312.
Ḥayyān, Jābir. 1935. Mukhtār Rasāʼil Jābir Ibn Ḥayyān=Jābir Ibn Ḥayyān: Essai Sur L'histoire Des Idées Scientifiques Dans L'islam. Ed. Paul Kraus. Cairo: al-Khānjī.
Kraus, Paul. (1931) 1931. “Studien Zu Jābir Ibn Hayyān”. Isis 15 (1): 7-30.
Kraus, Paul. 1930. “Dschâbir Ibn Ḥajjân Und Die Isma'īlijja”. In Dritter Jahresbericht Des Forschungs-Instituts Für Geschichte Der Naturwissenschaften In Berlin, 23-42. Berlin: J. Springer.
Ruska, Julius. 1930. “Der Zusammenbruch Der Dschābir-Legende, Die Bisherigen Versuche, Das Dschābir-Problem Zu Lösen”. In Dritter Jahresbericht Des Forschungs-Instituts Für Geschichte Der Naturwissenschaften In Berlin, 9-22. Berlin: J. Springer.
Holmyard, E.J. 1923. “Jābir Ibn Ḥayyān”. Proceedings Of The Royal Society Of Medicine 16 (Section of the History of Medicine): 46–57.